Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΜΠΡΟΥΝΟ!

Ο Μπρούνο μας λοιπόν, το προηγούμενο βράδυ, παραμονή της Παναγίας, αποφάσισε να περάσει πάνω από το φράχτη της αυλής του..........δεν μας εξήγησε ποτέ τον ακριβή λόγο του παράτολμου εγχειρήματος, οπότε και μας αφήνει περιθώριο να πιθανολογήσουμε ..........διάφορα.........

Κάπου δεν υπολόγισε το ύψος? Κάπου δεν είχε προσέξει πως το κάγκελο είχε σκουριάσει? Κάπου υπερεκτίμησε τις δυνατότητές του? Τέλος πάντων...........Μην τα πολυλογούμε........Τα πήρε όλα "παραμάζομα"! Και φράχτη, και κάγκελο ........και κάτι αγριάδες και κάτι άγανα μαζί. Μια κότα του διπλανού γλύτωσε στο τσακ.

Κύριος έφυγε όμως και Κύριος γύρισε.

Λίγο πιο βαρύς μόνο, μιας και το καρφί του σιδερένιου φράχτη είχε καρφωθεί............εκεί!

Εκεί....., εκεί που η σκέψη και μόνο σε κάνει να ανατριχιάσεις!

Στην πρώτη ματιά η αλήθεια είναι πως ήθελα να πω στον μπαμπά του Μπρούνο ( εκτός από το "ανάθεμα την ώρα που απάντησα το τηλέφωνό μου")..........."χίλια συγγνώμη , ξέχασα να σας πω πως μόλις διαγνώσθηκα με Κωρονοϊό", να αρχίσω να βήχω, να φτύνω και να φύγω από το παράθυρο..........βασικά να "πετάξω" από το παράθυρο!

Η ψυχραιμία του Μπρούνο όμως, που με κοιτούσε με μάτια ορθάνοιχτα παιχνιδιάρικα και μου κουνούσε και ουρά.......κάπου με "προκάλεσε". Έτσι και αποφάσισα να τα βάλω τα χεράκια μου.....στη φωτιά για μια ακόμα φορά, έχοντας πάντα την Παναγιά δίπλα μου!

Αφού έγινε όλη η προετοιμασία με υπέρηχο, ακτινογραφία, ορούς και όλα τα σχετικά., κοιμίσαμε τον Μπρούνο με βοηθό? τον ίδιο τον μπαμπά του! ( το συνηθίζουμε τώρα τελευταία με τους συγγενείς των ασθενών μας ΧΑΧΑ).

Παρότι, ούτε κλινικά ούτε υπερηχοτομογραφικά είχα εντοπίσει κάποια αιμορραγία ( που ήταν το ελάχιστο αναμενόμενο), ο μεγαλύτερος φόβος μου ήταν η πιθανότητα το σιδερένιο αντικείμενο να είχε καρφωθεί σε κάποιο από τα μεγάλα αγγεία των όρχεων και να λειτουργούσε υπό την έννοια του επιπωματισμού ( να ταμπονάριζε δηλαδή το αγγείο και να μην άφηνε το αίμα να κυλήσει έξω από το σώμα του ζώου). Πολύ απλά, να είχε φράξει το αγγείο και γι'αυτό δεν έβλεπα το ζώο να αιμορραγεί.

Αν λοιπόν εγώ αφαιρούσα το καρφί βίαια, τότε θα είχα να αντιμετωπίσω μια ενδεχομένως θανατηφόρο αιμορραγία.

Είχαμε προετοιμαστεί για όλα τα πιθανά σενάρια..............Ακόμα και την λυποθυμία του καημένου του μπαμπά του Μπρούνο, ο οποίος αξίζει πολλά . Το μόνο που μου ζητούσε ήταν να σώσω τον Μπρούνο!

Και τα καταφέραμε. Η τύχη του ΒΟΥΝΟ!

Το καρφί είχε περάσει ανάμεσα και πάνω από τους δύο όρχεις και είχε καρφωθεί μέσα στο όσχεο ( για να μιλήσουμε και λίγο επιστημονικά! μην μας λένε και δευτεράντζες!)

Και το καρφί το βγάλαμε, και αίμα δεν χάσαμε.........μόνο! Συγγνώμη Μπρούνο αλλά τους "όρχεις" τους χάσαμε! Δεν γινόταν αλλιώς!

Ξέρω ότι δεν μου κρατάς κακία, το είδα στο βλέμμα σου σήμερα το πρωί που ήρθες χαρούμενος να μου πεις ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ!

Το νου σας λοιπόν παιδιά.....γιατί είναι και εκείνη η Παροιμία που λέει ο λαός...........να δεις πως την λέει μωρέ, πως την λέει............"όποιος μμμμ, πηδάει......μμμμ ( άστο γιατί θα λογοκριθούμε!!!), όποιος τέλος πάντων περνάει πάνω από πολλούς φράχτες....με αιχμηρά καρφιά..........????? Καταλάβατε εσείς τώρα! Οι παλαιοί τουλάχιστον! Όποιος δεν κάθεται φρόνιμα βρε παιδί μου,.........παίζει και να πονέσει! Ντάξει??

Το νου σας αγόρια! Το νου σας! Γιατί έχει και άλλη παροιμία που λέει..........."όποιος νύχτα περπατεί???Λάσπες και .......πατεί!"

Το νου σας!!!