Από την Κτηνίατρο Βασιλική Α. Νταβλούρου
Η όμορφη και γλυκύτατη Ήρα, ήταν γραφτό να ταλαιπωρηθεί από μια "περίεργη" πάθηση του γεννητικού συστήματός της, αλλά και να καταχωρηθεί στο αρχείο μας ως η τρομακτικότερη Πρόπτωση Κόλπου που έχουμε δει μέχρι τώρα σε σκύλα!
Ναι, αυτό που έπαθε η μικρή μας, λέγεται ΠΡΟΠΤΩΣΗ ΚΟΛΠΟΥ και πριν πούμε πολλά, θα αφήσουμε την εικόνα να μιλήσει μόνη της!
Κι αν η εικόνα είναι από μόνη της τρομακτική, φανταστείτε πόσο τρομακτικό είναι να πρέπει να το αντιμετωπίσεις και να το λύσεις.................το συντομότερο δυνατό και με τον πιο ανώδυνο και αναίμακτο τρόπο!
(Φωτο. από το αρχείο ιατρείου κυρίας ΓΚΕΛΥΣ ΝΑΚΟΥ.)
Η Ήρα όμως ήταν τυχερή, διότι την προστασία της ανέλαβε η καλή συνάδελφος κυρία Γκέλυ Νάκου, η οποία όχι μόνο την φρόντισε και τη νοσήλευσε μέχρι σχεδόν που έγινε εντελώς καλά, αλλά και ζήτησε την συνδρομή μας στην επίλυση του προβλήματος της μικρής.
Καμιά φορά όμως, και αυτή είναι η μαγεία της Κτηνιατρικής, ακόμα και οι πιο έμπειροι Κτηνίατροι μπορεί να βρεθούν για πρώτη φορά μπροστά σε μια πρόκληση, (διότι πρόκληση ήταν η θεραπεία της Ήρας!), ακόμα και μετά από πολλά χρόνια δουλειάς και αμέτρητων παρόμοιων περιστατικών!
ΤΙ ΗΤΑΝ ΛΟΙΠΟΝ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΕΠΑΘΕ Η ΗΡΑ?
Θα ξεκινήσουμε εξηγώντας πως κατά τη διάρκεια του "οίστρου", της "θερμής" περιόδου δηλαδή όπου η θηλυκιά σκύλα κατά το κοινώς λεγόμενον........."ζητάει"! θέλει δηλαδή να ζευγαρώσει, οι ορμονικές αλλαγές που συμβαίνουν στο σώμα του ζώου είναι ιδιαίτερα έντονες και μεγάλες. Σε κάθε ζώο διαφορετικές και σε κάθε "οίστρο" του ίδιου ζώου, επίσης διαφορετικές.
Οι περισσότεροι ιδιοκτήτες γνωρίζουν πως οι σκύλες έχουν "περίοδο"(οίστρο δηλαδή), κατά μέσο όρο 1-2 φορές το χρόνο. Περίπου ανά 6-7 μήνες. Αναγνωρίζουν δε ως "περίοδο", την χρονική στιγμή που το ζώο αιμορραγεί από τη γεννητική του οδό και "πρήζεται" πίσω! (αιδοίο).
Η αναπαραγωγική περίοδος όμως του ζώου, έχει αρχίσει νωρίτερα(πρόοιστρος) και μαζί του και οι ορμονικές αλλαγές. Το οίδημα δε του αιδοίου (πρήξιμο), ξεκινά αρκετές ημέρες πριν γίνει αντιληπτή η αιμορραγία!
Κατά την διάρκεια λοιπόν αυτής της "θερμής" περιόδου και υπό την επίδραση των ορμονών που ονομάζονται ΟΙΣΤΡΟΓΟΝΑ, το γεννητικό σύστημα του θηλυκού ζώου υφίσταται πολλές αλλαγές και μερικές φορές τόσο έντονες που το αιδοίο του ζώου γίνεται πολύ οιδηματικό και υπερπλαστικό(πρήζεται!). Βέβαια, αυτό το "πρήξιμο" είναι και το σήμα για τους ιδιοκτήτες πολλές φορές ότι πλησιάζει η περίοδος του ζώου και μπορεί να είναι απόλυτα φυσιολογικό, παρά την τρομακτική του για πολλούς ιδιοκτήτες όψη!
Οι αλλαγές που υφίσταται το γεννητικό σύστημα του θηλυκού ζώου όμως, δεν αφορούν μόνο στο εξωτερικό τμήμα της γεννητικής οδού(αιδοίο), αλλά και στο εσωτερικό του γεννητικού σωλήνα(Κόλπος). Και το τοίχωμα του κόλπου δηλαδή, υπό την επίδραση των Οιστρογόνων, πρήζεται και διογκώνεται σε διαφορετικό βαθμό σε κάθε ζώο.
Σε ορισμένες περιπτώσεις όμως, όπως αυτή της Ήρας, το εσωτερικό τοίχωμα του κόλπου μπορεί να διογκωθεί τόσο, που να να ξεφύγει από τα όρια της απλής υπερπλασίας και κυριολεκτικά να "πεταχθεί" έξω από το αιδοίο του ζώου. Να γίνει δηλαδή προβολή μέρους του εσωτερικού τοιχώματος του κόλπου από το αιδοίο του ζώου.
Αυτό ακριβώς ονομάζουμε ΠΡΟΠΤΩΣΗ ΚΟΛΠΟΥ: την έξοδο και προβολή μέσω του αιδοίου, μέρους του τοιχώματος του κόλπου.
Όπως εξηγήσαμε, αυτή η κατάσταση συνήθως παρατηρείται κατά τη διάρκεια του ΟΙΣΤΡΟΥ (περιόδου) ή και λίγες ημέρες πριν. Σπανιότερα μπορεί να συμβεί κατά την διάρκεια του ΔΙΟΙΣΤΡΟΥ(αφού τελειώσει η περίοδος δηλαδή) ή ακόμα και κατά τον ΤΟΚΕΤΟ ενός ζώου.
Ζώα που εκδηλώσουν αυτό το πρόβλημα σε έναν οίστρο, είναι πολύ πιθανό (αλλά όχι σίγουρο),να το εκδηλώνουν κάθε φορά που θα έρχονται σε οίστρο με την ίδια ή μικρότερη σοβαρότητα.
Σκύλες οποιασδήποτε φυλής που δεν έχουν στειρωθεί μπορεί να εμφανίσουν το πρόβλημα, ωστόσο έχει παρατηρηθεί συχνότερα σε μεγαλόσωμες φυλές. Συνήθως το πρόβλημα ξεκινά κατά τους πρώτους οιστρικούς κύκλους (σε ηλικία μικρότερη των 2 ετών).
ΠΩΣ ΑΝΑΓΝΩΡΙΖΕΙ ΚΑΝΕΙΣ ΠΩΣ ΚΑΤΙ ΤΕΤΟΙΟ ΕΧΕΙ ΣΥΜΒΕΙ ΣΤΟ ΖΩΟ ΤΟΥ?
Φυσικά, στην περίπτωση της Ήρας δεν χωρούσε αμφιβολία πως κάτι δεν πήγαινε καλά με την περίοδο του ζώου.....................................!
Η περίπτωση της Ήρας όμως ήταν ακραία.
Στις περισσότερες περιπτώσεις, οι προπτώσεις κόλπου δεν είναι τόσο δραματικές ή δεν πρόκειται καν για προπτώσεις, αλλά για απλή Υπερπλασία(διόγκωση) του κόλπου.
Συνήθως πρόκειται για μια μικρή "ροζ" μάζα (ή ροζ "μπαλάκι",έτσι το περιγράφουν οι περισσότεροι ιδιοκτήτες), γυαλιστερή και μαλακή,που είτε προβάλλει από το αιδοίο του ζώου, είτε απλώς φαίνεται. Κάποιες φορές ο ιδιοκτήτης δεν βλέπει καν το πρόβλημα του ζώου, αλλά αναζητά τη βοήθεια του Κτηνιάτρου όταν διαπιστώνει πως είτε το ζώο γλείφει ασταμάτητα την περιοχή του αιδοίου του, είτε αρνείται την επίβαση από αρσενικό όταν γίνεται προσπάθεια ζευγαρώματος. Σπανιότερα και μόνον όταν πιέζεται ή "μπλοκάρεται" το άνοιγμα της ουρήθρας, μπορεί κανείς να παρατηρήσει δυσκολία και πόνο στην ούρηση.
(Φωτο. από το αρχείο του Ιατρείου μας.)
Σε περιπτώσεις όμως όπως αυτή της Ήρας, η μάζα που προβάλλει είναι τεράστια,άρα αδύνατο να περάσει απαρατήρητη. Είναι συνήθως ξηρή, με ρωγμές και αν το ζώο έχει διαφύγει της προσοχής του ιδιοκτήτη και ιδίως αν ζει έξω, αυτή η μάζα μπορεί να φέρει πληγές από τραυματισμούς ακόμα και αιμορραγίες. Σε περιπτώσεις δε που η κατάσταση έχει χρονίσει, τότε μπορεί να παρατηρηθεί ΝΕΚΡΩΣΗ του ιστού!
(φωτο. δανεισμένη από το διαδίκτυο.)
Οι τραυματισμοί αυτοί οφείλονται και στην άμεση επαφή του ιστού με το περιβάλλον(έδαφος, χώμα, τσιμέντο κτλ), αλλά τις περισσότερες φορές είναι αποτέλεσμα ΑΥΤΟΤΡΑΥΜΑΤΙΣΜΟΥ! Το ίδιο το ζώο αρχικά γλείφει έντονα την περιοχή αλλά μπορεί να φτάσει και σε σημείο πραγματικής "επίθεσης" με δαγκώματα στο σημείο. Γι'αυτό και όπως θα εξηγήσουμε παρακάτω, το ΠΡΩΤΙΣΤΟ μέλημά μας στην αντιμετώπιση μιας τέτοιας κατάστασης είναι η προστασία του ιστού κυρίως από το ίδιο το ζώο, φορώντας του το γνωστό και αντιπαθητικό σε όλους ΚΟΛΛΑΡΟ ΕΛΙΣΑΒΕΤ!!!!
Ενδιαφέρον είναι πως ακόμα και σε περιπτώσεις που η μάζα παίρνει διαστάσεις όπως αυτής της Ήρας, η αρχική της προέλευση (η ρίζα της ας πούμε ) είναι μια πολύ μικρή περιοχή λίγων εκατοστών του εδάφους του κόλπου! Επίσης ενδιαφέρον είναι (και ευτύχημα μαζί), πως ενώ αυτή η μάζα βρίσκεται συνήθως πάνω από το άνοιγμα της ουρήθρας του ζώου, η ούρηση σπανιότατα παρεμποδίζεται.
Η διάγνωση της κατάστασης αυτής είναι πάντοτε κλινική. Το ζώο είτε παρουσιάζεται όπως ήδη αναφέραμε γιατί ο ιδιοκτήτης του παρατήρησε τη μάζα στο αιδοίο, είτε γιατί ο ίδιος αναζήτησε βοήθεια όταν η σκύλα του αρνήθηκε την επίβαση του αρσενικού κατά το ζευγάρωμα εκδηλώνοντας κλινικά σημεία πόνου.
Η συμβολή του Κτηνιάτρου και η προσεκτική εξέταση ενός τέτοιου ζώου είναι πολύτιμες.
ΣΕ ΚΑΜΙΑ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΔΕΝ ΕΠΙΤΡΕΠΕΤΑΙ Ο ΙΔΙΟΚΤΗΤΗΣ ΝΑ ΒΓΑΖΕΙ ΜΟΝΟΣ ΤΟΥ ΤΟ ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ ΤΗΣ ΠΡΟΠΤΩΣΗΣ ΚΟΛΠΟΥ ΚΑΙ ΑΚΟΜΑ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ ΝΑ ΕΠΙΧΕΙΡΕΙ ΤΗΝ ΑΝΑΤΑΞΗ ΤΟΥ ΠΡΙΝ ΤΟ ΖΩΟ ΕΞΕΤΑΣΤΕΙ ΛΕΠΤΟΜΕΡΩΣ ΑΠΟ ΚΤΗΝΙΑΤΡΟ.
Κάτι τέτοιο θα ήταν εγκληματικό, ιδίως στις περιπτώσεις εκείνες που δεν πρόκειται απλώς για μια πρόπτωση κόλπου αλλά για πρόπτωση ΜΗΤΡΑΣ ή ακόμα και για ΝΕΟΠΛΑΣΙΑ -ΟΓΚΟ (καλοήθη ή κακοήθη-καρκίνο ) του κόλπου. Στην τελευταία περίπτωση, απρόσεκτοι χειρισμοί θα μπορούσαν να οδηγήσουν σε ανεξέλεγκτη αιμορραγία της μάζας και αφόρητους πόνους στο ζώο που δεν επιτρέπει την εξέτασή του έτσι και αλλιώς λόγω του έντονου πόνου(σε αντίθεση με την πρόπτωση κόλπου όπου συνήθως η ψηλάφηση και δακτυλική εξέταση είναι εφικτές χωρίς τη χρήση ηρεμιστικών στο ζώο).
Οι όγκοι του γεννητικού συστήματος (καλοήθεις και κακοήθεις), δεν είναι καθόλου σπάνιοι στις σκύλες. Η διάκριση μεταξύ ενός όγκου και μιας πραγματικής υπερπλασίας/πρόπτωσης του κόλπου είναι πολύ δύσκολη, ακόμα και για έναν έμπειρο Κτηνίατρο. Υπάρχουν φορές δε, που μπορεί να συνυπάρχουν και οι δύο καταστάσεις. Ο προβαλλόμενος ιστός δηλαδή να φέρει κάποια νεοπλασία. Η τελική διάγνωση και ο αποκλεισμός της πιθανότητας όγκου απαιτεί συχνά τη λήψη βιοψιών από τον προβαλλόμενο ιστό.
ΝΑ ΘΥΜΑΣΤΕ:
*ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΠΡΟΠΤΩΣΗ ΚΟΛΠΟΥ ΚΑΘΕ ΜΑΖΑ ΠΟΥ ΠΡΟΒΑΛΛΕΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΓΕΝΝΗΤΙΚΗ ΟΔΟ ΕΝΟΣ ΘΗΛΥΚΟΥ ΖΩΟΥ!
ΑΝΤΙΣΤΟΙΧΑ:
*ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΚΑΡΚΙΝΟΣ ΚΑΘΕ ΜΑΖΑ ΠΟΥ ΠΡΟΒΑΛΛΕΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΓΕΝΝΗΤΙΚΗ ΟΔΟ ΕΝΟΣ ΘΗΛΥΚΟΥ ΖΩΟΥ.
Ο μόνος που μπορεί να διαπιστώσει την προέλευση και τη φύση μιας τέτοιας μάζας είναι ο Κτηνίατρος, με πολύ προσεκτική κλινική εξέταση και συχνά με τη βοήθεια κυτταρολογικών/ιστολογικών εξετάσεων (βιοψιών)!
ΠΩΣ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΖΕΤΑΙ ΛΟΙΠΟΝ ΜΙΑ ΤΕΤΟΙΑ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ?
Στην πλειοψηφία τέτοιων περιστατικών, η αντιμετώπιση είναι καθαρά ΥΠΟΣΤΗΡΙΚΤΙΚΗ!
Ναι, παρότι φαίνεται τραγικό αυτό που συμβαίνει στο ζώο και οι περισσότεροι ιδιοκτήτες θα επιθυμούσαν την άμεση εξαφάνιση της μάζας αυτής από το ζώο τους, δυστυχώς δεν υπάρχει το "μαγικό" ραβδί που θα αγγίξει τη μάζα και θα την εξαφανίσει!
Το χειρουργείο είτε για την ανάταξη της μάζας (σπρώξιμο δηλαδή προς τα μέσα και εγκλωβισμού του με συρραφή του αιδοίου),είτε για την εκτομή του τμήματος του κόλπου που προβάλλει, είναι λύση τελευταίας επιλογής και μόνο για τα πολύ βαριά περιστατικά όπως θα εξηγήσουμε παρακάτω.
Τα βήματα αντιμετώπισης μιας τέτοιας κατάστασης είναι συγκεκριμένα και χρειάζεται στρατηγική, στενή παρακολούθηση και πολύ ΥΠΟΜΟΝΗ!!!
Η υπομονή και επιμονή, μας αντάμειψαν και στην περίπτωση της Ήρας.
Στις περιπτώσεις λοιπόν των μικρού μεγέθους υπερπλασιών/προπτώσεων του κόλπου, συχνά οι κτηνίατροι επιλέγουμε να μην επέμβουμε. Συστήνουμε την στενή παρακολούθηση της ούρησης κυρίως του ζώου από τον ιδιοκτήτη (και φυσικά την εξέλιξη της μάζας), σίγουρα την τοποθέτηση κολλάρου Ελισάβετ και επίσης συστήνουμε ΥΠΟΜΟΝΗ μέχρι να τελειώσει ο οίστρος του ζώου, όπου ως εκ θαύματος, η μάζα εξαφανίζεται. Φυσικά, δεν πρόκειται για θαύμα. Η εξήγηση είναι απλή. Με το τέλος του οίστρου, τα επίπεδα των ορμονών που ευθύνονται γι'αυτή την κατάσταση ( ΟΙΣΤΡΟΓΟΝΑ ) πέφτουν και έτσι το οίδημα υποχωρεί και η μάζα εξαφανίζεται.
Η στείρωση του ζώου με ολική ωοθηκυστερεκτομή (αφαίρεση μήτρας και ωοθηκών δηλαδή), που έτσι κι αλλιώς συστήνεται για αυτά τα ζώα, μπορεί να επισπεύσει την υποχώρηση του οιδήματος και γι'αυτό μερικές φορές επιλέγουμε να την πραγματοποιήσουμε πρώιμα και όσο ακόμα το ζώο βρίσκεται σε οίστρο προκειμένου να διακόψουμε την επίδραση των οιστρογόνων αφαιρώντας τις ωοθήκες του ζώου. Είναι γνωστό στους περισσότερους ιδιοκτήτες πως η στείρωση της σκύλας συστήνεται να γίνεται περίπου 2.5-3 μήνες μετά το τέλος της περιόδου, προκειμένου να ελαχιστοποιηθεί ο κίνδυνος σοβαρών αιμορραγιών, καθώς και τα συμπτώματα ψευδοκύησης.
Η χορήγηση στο ζώο ειδικών χημικών σκευασμάτων για την επίσπευση της ωορρηξίας και τερματισμό του οίστρου είναι μια ακόμα αποδεκτή λύση χωρίς υψηλό ποσοστό επιτυχίας, που όμως γίνεται μόνον από Κτηνίατρο και με την προϋπόθεση πως το ζώο θα στειρωθεί μετά το τέλος του οίστρου.
Στις περιπτώσεις που ο κόλπος προβάλλει από το αιδοίο του ζώου, πρώτιστο μέλημά μας είναι η προστασία του από περαιτέρω τραυματισμούς.
1.Κολλάρο Ελισάβετ , χωρίς δεύτερη σκέψη. Και μάλιστα μεγάλου μεγέθους που δεν θα επιτρέπει στο ζώο να φθάνει την περιοχή με το στόμα του ή να την τραυματίζει με την άκρη του κολλάρου.
2.Τοπικός καθαρισμός της περιοχής με αντισηπτικά ή απλώς φυσιολογικό ορό αλλά και υπέρτονα διαλύματα, 2-3 φορές την ημέρα.
3.Εφαρμογή τοπικών αλοιφών με αντιβιοτικά/στεροειδή συχνά βοηθά.
4.Μαλακό υπόστρωμα για την ανάπαυση του ζώου και σε καμία περίπτωση δεν αφήνουμε ένα τέτοιο ζώο σε εξωτερικούς απροστάτευτους χώρους.
Λογικό είναι να σκεφθεί κανείς πως θα ήταν εύκολο, όπως "πετάχθηκε" αυτή η μάζα από εκεί μέσα, έτσι και να ξαναμπεί! Αυτό είναι αλήθεια στις περισσότερες περιπτώσεις, ΕΚΤΟΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΤΗΣ ΗΡΑΣ!!!!!
Είναι αλήθεια, πως στις περισσότερες των περιπτώσεων, η μάζα είναι μαλακή και χειρίζεται εύκολα. Μια λύση λοιπόν θα ήταν η ανάταξή της. Σπρώξιμο δηλαδή προς τα μέσα και αναστροφή της που γίνεται ΜΟΝΟΝ από τον Κτηνίατρο με δακτυλική εξέταση και πολύ προσεκτικό χειρισμό. Μόνο που η απλή ανάταξη ΔΕΝ είναι αρκετή και είναι μάλλον περιττή εφόσον οι ορμόνες του ζώου μέσα σε λίγες ώρες (ή ακόμα και λεπτά) θα προκαλέσουν και πάλι την έξοδο της μάζας, εκτός αν την ανάταξη ακολουθήσει και η ΣΥΡΡΑΦΗ του αιδοίου. Το κλείσιμο δηλαδή με μια ειδική ραφή των χειλέων του αιδοίου που δεν θα επιτρέπει στη μάζα να ξαναπροβάλλει, αλλά φυσικά θα επιτρέπει την ούρηση του ζώου.
Μια τέτοια τεχνική είναι αρκετά συχνά αποδεκτή ως προσωρινή λύση για μάζες που προβάλλουν από το αιδοίο και υπάρχει ο κίνδυνος της επιδείνωσης και τραυματισμών.
Είναι σημαντικό όμως να τονίσουμε πως ακόμα κι αν λυθεί προσωρινά το πρόβλημα με τους παραπάνω υποστηρικτικούς τρόπους, αν δεν στειρωθεί το ζώο, τότε είναι πολύ πιθανό να ξαναταλαιπωρηθεί από το ίδιο πρόβλημα στην επόμενη περίοδό του!
Η ΣΤΕΙΡΩΣΗ ΕΝΟΣ ΖΩΟΥ ΠΟΥ ΕΠΑΘΕ ΠΡΟΠΤΩΣΗ ΚΟΛΠΟΥ ΕΣΤΩ ΚΑΙ ΜΙΑ ΦΟΡΑ, ΕΙΝΑΙ Η ΜΟΝΗ ΡΕΑΛΙΣΤΙΚΗ, ΛΟΓΙΚΗ ΚΑΙ ΟΡΙΣΤΙΚΗ ΛΥΣΗ ΠΡΟΚΕΙΜΕΝΟΥ ΝΑ ΑΠΟΦΕΥΧΘΕΙ Η ΕΠΑΝΕΜΦΑΝΙΣΗ ΤΟΥ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΟΣ ΣΤΟ ΜΕΛΛΟΝ!
Συνοπτικά λοιπόν, οι λύσεις για ένα τέτοιο πρόβλημα είναι συγκεκριμένες και λίγες:
1. Αν η μάζα ΔΕΝ προβάλλει από το αιδοίο του ζώου ή προβάλλει αλλά είναι πολύ μικρή, συστήνονται όλα τα παραπάνω υποστηρικτικά μέτρα και ΥΠΟΜΟΝΗ μέχρι να τελειώσει ο οίστρος.Ακολουθεί η στείρωση του ζώου.
2. Για μάζες που προβάλλουν από το αιδοίο και είναι μετρίου μεγέθους, επίσης συστήνονται όλα τα παραπάνω υποστηρικτικά μέτρα και επιπλέον η ανάταξη με συρραφή του αιδοίου ή ακόμα και η πρώιμη στείρωση του ζώου.
Η εκτομή (χειρουργική εκτομή/ ακρωτηριασμός) του προβαλλόμενου τμήματος του κόλπου είναι μια λύση που συνήθως ζητείται για ζώα "εκτροφικής' αξίας! Για ζώα δηλαδή που χρησιμοποιούνται για αναπαραγωγή και οι ιδιοκτήτες/εκτροφείς τους δεν επιθυμούν τη στείρωσή τους.
ΚΑΚΩΣ!!!!! Πολύ κακώς, διότι υπάρχουν αποδείξεις από αμέτρητα περιστατικά πως η κατάσταση αυτή παρά την εκτομή του κόλπου μπορεί να επανέλθει και ενδείξεις πως υπάρχει αν όχι κληρονομικότητα(αυτό δεν έχει ακόμα αποδειχθεί) τουλάχιστον οικογενειακό ιστορικό σε ομάδες ζώων που εμφάνισαν το συγκεκριμένο πρόβλημα. Οι θηλυκοί απόγονοι δηλαδή τέτοιων ζώων είναι πιθανό να εμφανίσουν το ίδιο πρόβλημα.
Ως εκ τούτου, δεν υπάρχει λόγος να υποβάλλεται το ζώο σε μια τόσο οδυνηρή επέμβαση, από τη στιγμή που είναι σχεδόν σίγουρο πως θα το ξαναπάθει!
Η εκτομή (χειρουργική εκτομή/ ακρωτηριασμός) του προβαλλόμενου τμήματος του κόλπου κρίνεται αναγκαία μόνον στην περίπτωση εκείνη όπου ο ιστός έχει υποστεί νέκρωση και το ζώο κινδυνεύει από την εκτεταμένη μόλυνση!
ΤΙ ΚΑΝΟΥΜΕ ΟΜΩΣ ΣΕ ΜΙΑ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΣΑΝ ΤΗΣ ΗΡΑΣ?
Με την ΗΡΑ τα πράγματα ήταν δύσκολα εξ'αρχής.
Η μάζα ήταν τεράστια.
Η ανάταξή της αδύνατη!
Η στείρωση που έγινε ΑΜΕΣΑ, δεν απέδωσε εξίσου άμεσα αποτελέσματα. Το ζώο εξακολουθούσε να είναι σε αυτή την κατάσταση για ημέρες μετά την στείρωσή του.
Με την ΗΡΑ λοιπόν, ακολουθήσαμε τα παρακάτω βήματα έχοντας πάντα ως στόχο να λύσουμε το πρόβλημά της ΧΩΡΙΣ να της κόψουμε το κομμάτι του κόλπου που πρόβαλε από το αιδοίο της. Ομολογουμένως βέβαια αρκετές φορές φθάσαμε κοντά στο να παραιτηθούμε και να υποκύψουμε στον πειρασμό μιας τέτοιας επέμβασης που θα έλυνε άμεσα το ΑΙΣΘΗΤΙΚΟ κομμάτι του προβλήματος!
Το ζώο όμως ουρούσε κανονικά, έτρωγε, έπινε, έδειχνε χαρούμενο, περπατούσε κανονικά! Ήταν προστατευμένο αφού τόσο η συνάδελφος που το πρόσεχε όσο και οι ιδιοκτήτες του ήταν συνεχώς δίπλα του. ΔΕΝ υπήρχε λόγος να γίνει εκτομή του κόλπου και να υποβληθεί το ζώο σε μια τόσο επώδυνη και ΑΙΜΑΤΗΡΗ επέμβαση.
Το μόνο πρόβλημα ήταν πως τα "οπίσθιά της" είχαν αυτή την αποκρουστική όψη και φυσικά, υπήρχε το άγχος και η αμφιβολία για το αν ποτέ θα επανέλθουν στα φυσιολογικά τους!!!!!!!!!!!.
Επιλέξαμε λοιπόν το δρόμο της ΥΠΟΜΟΝΗΣ και ΕΠΙΜΟΝΗΣ.
Αφού πραγματοποιήσαμε την στείρωση του ζώου, στη συνέχεια ακολουθήσαμε την υποστηρικτική οδό με στόχο να φέρουμε τη μάζα σε τέτοιο μέγεθος που να πετύχουμε την ανάταξή της.
Καθημερινά, φροντίζαμε ο ιστός να παραμένει υγιής και ζωντανός. Γίνονταν πλύσεις, αντισηψίες, πλύσεις με υπέρτονα διαλύματα, επαλήψεις με ειδικές αλοιφές, μασάζ στην περιοχή.
Σιγά σιγά καταφέραμε να φέρουμε τη μάζα σε μέγεθος τέτοιο που ήταν διαχειρίσιμη.
Καταφέραμε με πολύ υπομονή να ανατάξουμε τη μάζα και να επαναφέρουμε τον κόλπο στην φυσιολογική του θέση. Τότε υποβάλαμε την ΗΡΑ σε ένα δεύτερο πολύ μικρό χειρουργείο όπου συρράψαμε τα χείλη του αιδοίου της.
Λίγες εβδομάδες μετά, η εικόνα της ΗΡΑΣ ήταν και πάλι φυσιολογική!
(Φωτο. από το αρχείο ιατρείου κυρίας ΓΚΕΛΥΣ ΝΑΚΟΥ.)
Η Ήρα γεμάτη χαρά τώρα πια μπορεί να κουνάει ασταμάτητα την ουρά της και να "επιδεικνύει" με αυτοπεποίθηση τα υπέροχα......"οπίσθιά" της!!! και γι'αυτό θα είναι ευγνώμων στην καλή συνάδελφο που την φρόντισε και τη νοσήλευσε κατά τη διάρκεια της θεραπείας της, αλλά και ζήτησε τη συνδρομή μας για την αποκατάσταση της υγείας της μικρής μας φίλης!
Εμείς θα ευχαριστούμε την Ήρα για την υπομονή που έδειξε στις πολλές ραφές που της κάναμε, τους ιδιοκτήτες της για την εμπιστοσύνη που έδειξαν σε εμάς και την υπομονή που έκαναν μέχρι να γίνει καλά η μικρή, αλλά και το καλό μας ........"ξωτικό" που παρακολουθεί από μακρυά, μας χαίρεται, μας αγαπά, μας συμβουλεύει και μας προστατεύει........................
